Ο Αντισυνάδελφος στην Ελληνική Αστυνομία
Του ΓΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Κωνσταντίνου, Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α
(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)
Ο Αντισυνάδελφος στην Ελληνική Αστυνομία
Στην Ελληνική Αστυνομία, η συναδελφικότητα δεν είναι πολυτέλεια είναι αναγκαιότητα. Κι όμως, μέσα στις τάξεις του Σώματος συναντά κανείς τον αντισυνάδελφο: εκείνον που λειτουργεί ανταγωνιστικά, υπονομεύει και διαβρώνει την ομαδικότητα.
Δεν διστάζει να αποδώσει ευθύνες αλλού για να διασωθεί, να παραποιήσει την αλήθεια, ή να παρουσιαστεί ως «υποδειγματικός» μπροστά στους ανωτέρους. Πολλές φορές θα τον δεις να έρπεται στους διαδρόμους και στα γραφεία των ανωτέρων, με τους οποίους – κατά μαγικό τρόπο αποκτά πάντα προσωπική – φιλική σχέση. Μέσα από αυτές τις “σχέσεις”, χτίζει το προσωπικό του δίκτυο προστασίας και επιρροής.
Το αποτέλεσμα; Μια εργασιακή ατμόσφαιρα καχυποψίας, απογοήτευσης και συχνά επικίνδυνης ασυνεννοησίας.
Η αντιμετώπιση του φαινομένου περνά μέσα από την καλλιέργεια ήθους, αξιοκρατίας και ουσιαστικής ηγεσίας. Γιατί όσο επιβραβεύονται οι αντισυνάδελφοι, τόσο θα χάνεται η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους έντιμους.
Η Ελληνική Αστυνομία δεν μπορεί να συνεχίσει να προχωρά με τέτοια “βαρίδια”. Οφείλει να επενδύσει στους ανθρώπους που τιμούν τη στολή, που λειτουργούν με ήθος, που σέβονται τον συνάδελφο και τον ρόλο τους. Γιατί, χωρίς αληθινούς συναδέλφους, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ασφάλεια, ούτε δικαιοσύνη, ούτε πραγματική υπηρεσία στον πολίτη.
Η ΕΛ.ΑΣ. αξίζει ένα εσωτερικό περιβάλλον που θα ενώνει και δεν θα διχάζει. Και αυτό ξεκινά από το να αναγνωρίσουμε — και να απομονώσουμε — τον αντισυνάδελφο.
