Συνδικαλισμός: Από τον εργαζόμενο στον άνθρωπο

(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)

 

Συνδικαλισμός: Από τον εργαζόμενο στον άνθρωπο

Συμπληρώνοντας δέκα χρόνια ενεργός συνδικαλιστικά και με την “όποια” εμπειρία έχω αποκτήσει σε αυτά τα χρόνια, κατέγραψα τις σκέψεις μου σχετικά με τον ρόλο του συνδικαλιστή στην Ελληνική Αστυνομία.

Ξεκινώντας, θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, αλλά κυρίως από τους συναδέλφους, ότι ο συνδικαλισμός στην ΕΛ.ΑΣ. αποτελεί μια σημαντική κατάκτηση που αναγνωρίζει τον αστυνομικό ως εργαζόμενο με δικαιώματα και ανάγκες, πέρα από την επαγγελματική του αποστολή. Ο συνδικαλιστής δεν είναι απλώς ένας εκπρόσωπος του εργαζόμενου· είναι η φωνή του συναδέλφου που εργάζεται καθημερινά σε δύσκολες και συχνά επικίνδυνες συνθήκες. Η αποστολή του, λοιπόν, είναι διττή:

• να υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων εξασφαλίζοντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, αλλά και
• να αναδεικνύει προβλήματα και προκλήσεις της καθημερινότητας, προτείνοντας λύσεις που βελτιώνουν την ποιότητα της εργασίας και τη ζωή των συναδέλφων του.

Ο ρόλος του συνδικαλιστή όμως δεν περιορίζεται μόνο στην εσωτερική λειτουργία του Σώματος. Υπάρχει και μια σαφής κοινωνική διάσταση. Μέσα από παρεμβάσεις στα μέσα ενημέρωσης, δημόσιο λόγο και συμμετοχή σε διαβουλεύσεις, ο συνδικαλιστής μεταφέρει στην κοινωνία την πραγματική εικόνα της εργασίας του αστυνομικού, αναδεικνύοντας το έργο και την προσφορά του απέναντι στον πολίτη, μεταφέροντας την πραγματική εικόνα πίσω από τη “στολή”. Με αυτόν τον τρόπο, συμβάλλει στη δημιουργία ενός κλίματος κατανόησης και εκτίμησης προς τον αστυνομικό και ενισχύει τον δημόσιο σεβασμό για το επάγγελμά του.

Παράλληλα, ο συνδικαλιστής πρέπει να βρίσκεται διαρκώς δίπλα στον κάθε συνάδελφο, παρέχοντας υποστήριξη όχι μόνο σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και σε προσωπικό. Η ψυχολογική στήριξη, η κατανόηση σε περιόδους δυσκολιών και η καλλιέργεια αλληλεγγύης και ενότητας αποτελούν βασικά στοιχεία της συνδικαλιστικής δράσης. Σε ένα επάγγελμα τόσο απαιτητικό και συχνά ψυχολογικά επιβαρυμένο, η αίσθηση ότι υπάρχει κάποιος που στέκεται δίπλα σου και μεριμνά για τα δικαιώματά σου, είναι αναντικατάστατη.

Ο ρόλος αυτός συνοδεύεται φυσικά από υψηλές ευθύνες. Απαιτεί ήθος, εντιμότητα, διαφάνεια και αποφυγή μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Η εμπιστοσύνη των συναδέλφων προς τον συνδικαλιστή και τον θεσμό συνολικά είναι θεμελιώδης και δεν πρέπει να τίθεται σε κίνδυνο. Ο συνδικαλιστής πρέπει να αναγνωρίζει τις θετικές πρωτοβουλίες της Διοίκησης και να τις στηρίζει, αλλά ταυτόχρονα να επισημαίνει τα λάθη ή τις παραλείψεις με θάρρος και υπευθυνότητα, προτάσσοντας πάντα τα δικαιώματα των συναδέλφων και διαφυλάσσοντας τις συνθήκες εργασίας τους. Με αυτόν τον τρόπο, η δράση του συμβάλλει σε μια πιο δίκαιη, αποτελεσματική και ανθρώπινη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Στη σύγχρονη εποχή, η κοινωνία εξελίσσεται και οι προκλήσεις πολλαπλασιάζονται. Θέματα όπως η διά βίου εκπαίδευση, η ψυχολογική υποστήριξη, η πρόληψη της επαγγελματικής εξουθένωσης, η ισότητα των φύλων και η ισορροπία μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής, αποτελούν νέα πεδία δράσης για τον συνδικαλιστή. Η ικανότητά του να αφουγκράζεται αυτές τις ανάγκες και να προσαρμόζει ανάλογα τη δράση του, ενισχύει την ευημερία και την ασφάλεια των συναδέλφων, προασπίζει τα δικαιώματά τους και συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος εργασίας δίκαιου, ανθρώπινου και αποτελεσματικού. Ο συνδικαλιστής, τελικά, είναι εκείνος που γεφυρώνει το κράτος, τη Διοίκηση και τους αστυνομικούς, με γνώμονα πάντα την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και την προάσπιση της αξιοπρέπειας του επαγγέλματος του.

Κάποιοι ίσως με πουν ουτοπιστή ή ονειροπόλο, αλλά θεωρώ ότι η επιδίωξη μιας Ελληνικής Αστυνομίας δίκαιης, ανθρώπινης και αποτελεσματικής δεν είναι πολυτέλεια ούτε ακατόρθωτο όραμα. Είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται η εμπιστοσύνη μεταξύ συναδέλφων, η αξιοπρέπεια του επαγγέλματος και, τελικά, η σχέση του αστυνομικού με την κοινωνία που υπηρετεί. Αν το “ουτοπικό” μας εμπνέει να κινηθούμε έστω ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που ονειρευόμαστε, τότε αξίζει να το ονειρευόμαστε και να το διεκδικούμε καθημερινά. 

Υ.Γ. 1: Είμαστε Αντιπρόσωποι όλων των αστυνομικών που είναι μέλη των Ενώσεων μας, όχι μόνο του «μικρόκοσμου» της Υπηρεσίας μας.

Υ.Γ. 2: Σε όσους δεν αρέσει το χαμόγελο (γελάκι) μου… να υπενθυμίσω ότι η διαφάνεια και η υπευθυνότητα δεν είναι προαιρετικές· είναι υποχρέωση απέναντι στους συναδέλφους μου.