Η Φωνή της Υ.ΜΕ.Τ.

(Απόσπασμα από την εφημερίδα της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών «Σύγχρονη Αστυνομία»)

Η Φωνή της Υ.ΜΕ.Τ.

Στην πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη στην έδρα μας, ελλείψει της φυσικής ηγεσίας, η διοίκησή μας δεν πήρε καμία θέση. Ευτυχώς, υπήρξε η παρέμβαση του προέδρου της Ε.ΑΣ.Υ.Α., ΠΑΚΟΥ Δημοσθένη, ο οποίος ανέδειξε τα προβλήματά μας.

Είχαν δημιουργηθεί προσδοκίες, καθώς όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε λάβει, ως Υπηρεσία, κάποια ανταμοιβή για όσα έχουμε προσφέρει. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το νέο μισθολόγιο δεν προβλέπει καμία μισθολογική διάκριση ανάμεσα σε μάχιμους και επιτελικούς, αναμέναμε κάποια αναγνώριση. Αντί αυτού, ακούσαμε προτάσεις για αλλαγή στα επιχειρησιακά σχέδια των εκδηλώσεων, για μικρή ενίσχυση της ΔΑΕΑ με νεοεξερχόμενους και υποσχέσεις για οικονομική ενίσχυση στο μέλλον.

Η ενίσχυση της υπηρεσίας θα έπρεπε να είναι το κύριο μέλημα της διοίκησης. Αντί γι’ αυτό, ενόψει της τοποθέτησης των νεοεξερχόμενων αστυφυλάκων, δεν έχει προβεί στις απαραίτητες ενέργειες για να εξασφαλίσει την ενίσχυση της υπηρεσίας, που είναι απολύτως απαραίτητη. Όχι για να φτάσουμε τον αριθμό της προβλεπόμενης οργανικής μας δύναμης, αλλά οριακά για να βγει ο φετινός χειμώνας. Πλέον ο χαρακτηρισμός «Νανοδιμοιρίες» αρμόζει στις περισσότερες.

Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στην κατάσταση των υπηρεσιακών οχημάτων. Κάθε εβδομάδα προκύπτουν νέα προβλήματα. Άλλοτε πιάνουν φωτιά, άλλοτε μας αφήνουν στη μέση του δρόμου, άλλοτε δεν λειτουργεί ο κλιματισμός εν μέσω καύσωνα και το προσωπικό καλείται να εκτελεί υπηρεσίες υπό αντίξοες συνθήκες. Δυστυχώς, ακόμη δεν έχει δοθεί λύση στο πρόβλημα, με την προμήθεια νέων οχημάτων που τόσες φορές έχουμε ζητήσει. Καιρός είναι να κάνει η διοίκηση όλες τις απαραίτητες ενέργειες.

Δυστυχώς, ενώ μας είχαν πει ότι τα βανάκια θα διατεθούν για υπηρεσίες μόνο κατά την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων του 2024, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε και όχι μόνο δεν έχουν καταργηθεί, αλλά καταλήξαμε να τα χρησιμοποιούμε ακόμα και για τη λήψη μέτρων σε συγκεντρώσεις, αντί να διαθέτουμε συγκροτημένη διμοιρία με το όχημά της. Αυτό συμβαίνει ακόμη και με μετακινήσεις ομάδων που, σύμφωνα με τις διατάξεις της υπηρεσίας μας, δεν προβλέπονται.

Επιπλέον, όσον αφορά τα βανάκια, έχουμε επανειλημμένα ζητήσει να βρεθεί χώρος στάθμευσης για τα υπηρεσιακά οχήματα στον χώρο της έδρας μας. Με την παρούσα κατάσταση, η μετάβαση μόνο του οδηγού με το υπηρεσιακό όχημα στο Γουδί εγκυμονεί κινδύνους. Κινδύνους όπως αυτός που παρολίγον αποφεύχθει, χάρη στις ενέργειες του οδηγού. Αναμένουμε τις ενέργειες της Διοίκησης.

Επίσης, πάγιο αίτημά μας είναι να μας δίνει το κέντρο επιχειρήσεων τις σωστές εντολές. Διαρκώς λειτουργούμε και κρινόμαστε αποκλειστικά εκ του αποτελέσματος. Αν πάνε καλά τα πράγματα, δεχόμαστε συγχαρητήρια· διαφορετικά, οι μόνοι υπαίτιοι είμαστε εμείς, ενώ οι υπόλοιποι μένουν άμοιροι ευθυνών.

Παρόλο που οι διμοιρίες παραμένουν σταθερές, ενώ εμείς έχουμε ζητήσει άλλο σχέδιο δράσης, κάποιοι επιμένουν να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο. Κι όμως, ακόμη και έτσι, είχαμε περιστατικά συλλήψεων, όπως αυτό της 333.2 που συνέλαβε αλλοδαπό για κλοπή οχήματος και της 351.2 για σύλληψη προσώπου υπαίτιου ενδοοικογενειακής βίας. Αναρωτηθείτε τι άλλες επιτυχίες θα είχαμε και ποια θα ήταν η προσφορά μας στο κοινωνικό σύνολο, αν μας άφηναν να λειτουργούμε όπως πρέπει.

Παράλληλα, πολλοί μιλάνε για εξοικονόμηση χρημάτων. Ας αναλογιστούν, όμως, την κατασπατάληση δυνάμεων και πόρων που γίνεται τα τελευταία χρόνια στα μέτρα αντιμετώπισης μιας μικρής πορείας, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι πριν λίγες μέρες ενημερωθήκαμε ώστε να παρέχουμε συνδρομή στον απεργό πείνας, όταν αυτός μεταβαίνει εντός της Βουλής για τις φυσικές του ανάγκες. Πράγμα που το θεωρούμε πολύ σωστό. Ας θυμηθούμε, όμως, ότι κάποιοι είχαν απαγορεύσει στις διμοιρίες που φυλάνε τη Βουλή να εισέρχονται για τον ίδιο ακριβώς λόγο.

Κλείνοντας, μια υπενθύμιση: Στην Υπηρεσία μας υπηρετούν συνάδελφοι θύματα τρομοκρατικών ενεργειών. Πάρα πολλοί συνάδελφοι έχουν τραυματιστεί, άλλοι σοβαρά, άλλοι ελαφρά, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Άλλοι έχουν δικαστήρια εξαιτίας της υπηρεσίας και μόνο. Άλλοι, με τα πρόσωπά τους εκτεθειμένα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν πέσει θύματα των «δικαστών του πληκτρολογίου». Και η υπηρεσία ξεχνά αυτά τα γεγονότα και δεν δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό προς τα πρόσωπά τους.